De geur van menthol komt je tegemoet bij binnenkomst en de februarizon verlicht de ruimte door de grote ramen heen. De kapsalon van Alexander Bosvelt ademt rust. Hier, in het voormalig studentenpand naast de oude slagerij, woont en werkt hij nu zo’n twintig jaar. Samen met zijn partner Peter, al ruim 30 jaar de liefde van zijn leven, verbouwde hij het voormalig studentengebouw tot stijlvolle kapsalon en woonhuis. ‘Ik ben geen Bob de Bouwer, maar ik heb wel een visie. En dat móet het worden. Ik zie meteen of iets mooi is of niet. Er is geen grijs gebied.’

Met Open Huis nemen we een kijkje achter de voordeur bij bewoners van de wijk Velperweg en omgeving! Ontdek verhalen van bewoners en laat je inspireren door hun dagelijks leven, favoriete plekken en wat wonen in deze groeiende wijk voor hen betekent. Zo leer je een kleurrijke mengelMOES aan buurtbewoners kennen.

Met dank aan slager Becks

De geboren Arnhemmer Alexander Bosvelt heeft zijn plek helemaal gevonden in Angerenstein. Naast het karakteristieke pand waar nog steeds ‘Slagerij Becks’ op de voorgevel prijkt, komen klanten al twee decennia lang voor een kleur- of knipbeurt. Ook als ik de salon binnenkom, wordt achterin een klant geknipt. ‘Ik verhuur stoelen’, vertelt Alexander. ‘Zelfstandig kappers kunnen hier een plek huren om hun klanten te ontvangen.’ Zelf werkt hij ook al jaren als kapper. Eerst op de Oude Velperweg, maar toen dit pand vrijkwam, greep hij zijn kans.

‘Ik knipte meneer Becks, van de voormalig slagerij hiernaast, zelf’, vertelt hij. ‘Dit pand was ook van hem en omdat hij ziek was, wilde hij dat het een goede nieuwe bestemming kreeg. Toen ik voor het eerst ging kijken, dacht ik: pff, dit gaat wat worden. Er moest zóveel gebeuren. Uiteindelijk kochten we het en hebben we drie maanden lang, iedere avond geklust. Tijdens de opening van de kapsalon was meneer Becks er nog bij, drie maanden later overleed hij helaas. Ik ben hem nog altijd heel dankbaar dat hij ons deze kans gaf.’

Nóg een grote liefde

Woon en werk je twintig jaar wonen op dezelfde plek, dan ontwikkel je vanzelf routines. Op de vraag hoe Alexander zijn dag begint, schiet hij in de lach. ‘Ik heb al jarenlang een nachtbeugel. Anders krijg ik hazentanden. Dus die gaat er als eerste uit. Daarna smeer ik oogcrème op en rond half acht ga ik naar buiten met Boy.’ Zijn andere grote liefde, voegt hij eraan toe.

De twaalf jaar oude Boston Terriër is echt ‘zijn kind’. Er gaat geen vakantie – die overigens altijd naar Ameland gaat – voorbij zonder Boy. ‘Ik ben het liefst buiten en al helemaal op het strand. Daar hoort Boy gewoon bij.’

Wat hij niet van tevoren wist, is dat een Boston Terriër erg goed past bij mensen met autisme. Dat ontdekte hij pas toen hij samen met een bevriend stel Luca kreeg, zijn inmiddels 15-jarige zoon. ‘Luca is dol op Boy, ze hebben een bijzondere band samen.’

[Helaas is Boy een aantal dagen na het interview overleden. Een paar weken later kwam er een vijf maanden oude pup op hun pad. De pup kreeg de naam Finnie Boy (roepnaam Finn), ter nagedachtenis aan Boy, red.]

‘Vraag eens hoe het écht gaat’

De charme van wonen in Angerenstein zit ‘m voor Alexander vooral in de nabijheid en combinatie van stad én natuur. Park Klarenbeek is zijn favoriet. ‘Ik kom er bijna elke dag. Het voelt als een veilige haven. ’s Zomers ga ik ’s ochtends zwemmen in het openluchtzwembad, als de dauw nog over de velden hangt. Dat is echt magisch om naartoe te fietsen.’

‘Zouden meer ontmoetingsplekken in de buitenlucht de buurt nóg gezelliger kunnen maken?’ Dat is de vraag die Peter Heins achterliet voor de volgende Open Huis-deelnemer. ‘Absoluut’, beaamt Alexander. ‘Als je ergens gaat zitten, komt een gesprek vanzelf. Vooral op een bankje in de zon. En weet je, een onverwacht goed gesprek met een buurtgenoot kan je echt verrassen. Vraag eens hoe het echt gaat, toon interesse en wees open.’

Alexanders boodschap aan nieuwe bewoners in de wijk sluit dan ook naadloos aan bij hoe hij in het leven staat: open, oprecht en zonder opsmuk. ‘Blijf niet op je eigen eilandje zitten. Mix met de mensen in de wijk. En word geen yup; doe geen dingen om hip te zijn. Je bent gewoon goed zoals je bent.’

Waar hij nieuwsgierig naar is bij de volgende deelnemer?

‘Wat kun jij toevoegen aan de wijk? Wat is jouw meerwaarde?’
Alexander met puppy Finn.

Dit interview is geschreven door Rianne Romijn, tekstschrijver uit Arnhem. De portretten zijn gemaakt door fotograaf én Plattenburger Maarten Verbaarschot.