Niet geboren en getogen, maar wel meer dan gehecht. Dat is Peter Heins aan zijn huis en dierenartspraktijk in Arnhem. Samen met zijn vrouw Marlies en hun twee teckels, Kees en Bubbels, woont hij aan de Velperweg boven de praktijk. Plannen om die fijne plek te verlaten, zijn er absoluut niet. ‘Ik woon hier met heel veel plezier en ben ontzettend blij met ons huis.’

Met Open Huis nemen we een kijkje achter de voordeur bij bewoners van de wijk Velperweg en omgeving! Ontdek verhalen van bewoners en laat je inspireren door hun dagelijks leven, favoriete plekken en wat wonen in deze groeiende wijk voor hen betekent. Zo leer je een kleurrijke mengelMOES aan buurtbewoners kennen.

Derde generatie dierenarts aan de Velperweg

Het is een koude decemberochtend als ik binnenloop bij de dierenkliniek aan de Velperweg. Voor echte Ernhemmers geen onbekende plek. Het pand is namelijk al 67 jaar een dierenartspraktijk. Zo’n dertig jaar geleden nam Peter het stokje over van de vorige dierenarts en daarmee is hij de derde generatie in het gebouw. Hij en zijn vrouw groeiden op in het westen van het land, maar verhuisden een aantal jaar na hun afstuderen naar Arnhem. Inmiddels voelen ze zich, meer dan een kwart eeuw later en zo’n tien honden en katten verder, helemaal thuis. ‘Hoewel Arnhem destijds nieuw voor mij was, zou ik nu niet snel meer teruggaan naar de randstad. Het is hier lekker rustig, er is veel natuur en de stad zelf is heel gezellig.’

Terwijl ik plaatsneem in de wachtruimte, is Peter nog even in gesprek met een baasje van een van zijn patiënten. ‘Dat is iets wat ik heel leuk vind’, vertelt hij me later. ‘Het contact door de dag heen. Er komen hier zoveel verschillende soorten mensen. Dat maakt geen dag hetzelfde. Vooral door afwisseling blijft het werk zo leuk. ’s Ochtends start ik de dag met afspraken en daarna voer ik operaties uit. Sinds de overname, 29 jaar geleden, is de praktijk behoorlijk gegroeid. Inmiddels werken we hier echt met een team.’ Ik vraag Peter of hij al een vierde generatie dierenarts in het vizier heeft. ‘Die heb ik nog niet gevonden, maar ook niet naar gezocht. Zo lang ik het leuk vind, blijf ik er gewoon mee doorgaan.’

Reilen en zeilen in de buurt

De ochtend begint voor Peter meestal in park Sacre Coeur. Oftewel, ‘het politieparkje’, zoals hij het zelf noemt, verwijzend naar de politieacademie die er vroeger zat. Om er te komen, loop je simpelweg de Velperweg af. ‘Op dit moment ligt die nogal op de schop (In 2024 en 2025 wordt de Velperweg opgeknapt om de straat groener, veiliger en mooier te maken)’, vertelt Peter. ‘Maar het wordt alleen maar mooier, hoor. De fietspaden worden breder en het is straks groener. Groen in een wijk vind ik erg belangrijk. Ik heb nu al een prachtig uitzicht vanuit de huiskamer boven en dat is binnenkort alleen nog maar beter.’

‘Mijn twee honden laat ik het liefst in het politieparkje uit. Het is er lekker rustig – Bubbels is geen groot fan van kinderen – en dichtbij. En wil ik ergens anders wandelen, dan is er rondom Arnhem genoeg natuur te vinden. Lekker de bossen in of ’s winters naar de plassen bij Giesbeek.’

Het is iets dat Peter regelmatig doet in zijn vrije tijd: de omgeving van Arnhem intrekken. Zo trotseert hij als fervent zeiler ook geregeld de wind op de Lathumse en Gieseplas. ‘Met de auto ben je er zo en zeilen is voor mij de manier om mijn hoofd leeg te maken. Ik ga vaak eventjes het water op. Soms is anderhalf of twee uur al genoeg.’

‘Is er dan nog iets dat mist in de buurt?’ vroegen de vorige Open Huis-deelnemers zich af. Peter moet er even over nadenken. ‘Lastig! Ik woon hier met zoveel plezier en heb bijna alles bij de hand. Er wonen leuke mensen. Misschien een knus cafétje in de buurt? Een aantal jaar geleden zat hier Balaboosta in de wijk. Zoiets zou wel een aanwinst voor de buurt zijn en het nóg wat gezelliger maken.’

Daarover gesproken, naar die behoefte aan gezelligheid is Peter ook nieuwsgierig bij de volgende Open Huis-deelnemer. Zijn vraag luidt dan ook:

‘Wat denk jij? Zouden meer ontmoetingsplekken in de buitenlucht, zoals mooie bankjes, de buurt nóg gezelliger kunnen maken?’

Dit interview is geschreven door Rianne Romijn, tekstschrijver uit Arnhem. De portretten zijn gemaakt door fotograaf én Plattenburger Maarten Verbaarschot.